Η πλειοψηφία των πρόωρων γεννήσεων δεν είναι προβλέψιμες, ούτε είναι γνωστές οι αιτίες. Οι γυναίκες με ιστορικό ανεπάρκειας του τραχήλου, ή με ιστορικό πρόωρου τοκετού ή που κυοφορούν δίδυμα διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο. Η σωστή διατροφή της μητέρας μειώνει τον κίνδυνο του πρόωρου τοκετού. Η παρουσία ενός βακτηριδίου στον κόλπο της μητέρας, η GARDNERELLA, μπορεί να προδιαθέσει στην προωρότητα και να διπλασιάσει τον κίνδυνο, ειδικά αν υπάρχει ιστορικό πρόωρου τοκετού. Η συντριπτική πλειοψηφία ωστόσο των γυναικών με Gardnerella δεν θα οδηγηθούν σε πρόωρο τοκετό.
Μετά από πρόωρη ρήξη των μεμβρανών μπορεί να υπάρχει όφελος από τη χορήγηση αντιβιοτικών για να καθυστερήσει η έναρξη του τοκετού, ώστε να δοθεί χρόνος να ωριμάσουν οι πνεύμονες του μωρού. Τα μωρά επίσης που έχουν σοβαρή υπολειπόμενη ανάπτυξη η δείχνουν σημάδια δυσχέρειας στην ενδομήτρια ζωή μπορεί να χρειαστεί να γεννηθούν πρόωρα. Αυτά τα μωρά συχνά χρειάζονται να νοσηλευθούν σε μονάδες αυξημένης νεογνικής φροντίδας. Σε περίπτωση επίσης που η ζωή της μητέρας είναι σε κίνδυνο από τη συνέχιση της εγκυμοσύνης (π.χ. σοβαρή προεκλαμψία) οι γιατροί μπορεί να αποφασίσουν την γέννηση του εμβρύου πρίν αυτό πλησιάσει τον ένατο μήνα.