Η σωστή διατροφή με βιταμίνες και ιχνοστοιχεία και η αποφυγή υπερβολικής χρήσης αλατιού μπορεί να μειώσει τη συχνότηταεμφάνισης της προεκλαμψίας. Ελαφρώς αυξημένη αρτηριακή πίεση συχνά ανταποκρίνεται στην ξεκούραση στο κρεββάτι, στη γιόγκα, στον βελονισμό και την ομοιοπαθητική. Η επισκληρίδιος αναισθησία είναι αποτελεσματική στη μείωση της αρτηριακής πίεσης κατά τον τοκετό. Γυναίκες με υποκείμενη υπέρταση, χρησιμοποιούν αντιυπερτασικά φάρμακα σε όλη την εγκυμοσύνη ή για να ρήξουν την αρτηριακή πίεση εάν υπάρχει ένα οξύ πρόβλημα υπέρτασης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Εάν η κατάσταση είναι οξεία αντιυπερτασικά φάρμακα μπορεί να χορηγηθούν με ενδοφλέβια έγχυση σε συνδυασμό με φάρμακα για την πρόληψη των εκλαμπτικών σπασμών.
Η θεραπεία κατά τη διάρκεια του τοκετού και της γέννας
Εάν η προεκλαμψία είναι σοβαρή και προκαλεί ανεπάρκεια του πλακούντα, το μωρό μπορεί να χρειαστεί να γεννηθεί νωρίτερα συνήθως με καισαρική τομή. Εάν επίσης η μητέρα αναπτύξει σοβαρή προ-εκλαμψία που να κινδυνεύει να εκδηλώσει σπασμούς τότε και πάλι άμεση παρέμβαση με καισαρική μπορεί να χρειαστεί. Εάν η προεκλαμψία είναι λιγότερο σοβαρή ο τοκετός μπορεί να προκληθεί με τη χρήση προσταγλανδίνης με συχνή παρακολούθηση της πορείας της υγείας της μητέρας και του εμβρύου. Η πρόκληση τοκετού ωστόσο δεν είναι απαραίτητη αν η υπέρταση είναι ήπια και το μωρό είναι υγιές. Υπερηχογραφικές εξετάσεις χρησιμοποιούνται επίσης για να ελέγχθεί η κατάσταση της υγείας του μωρού. Κατά τη διάρκεια του τοκετού γίνονται συχνές μετρήσεις της πίεσης του αίματος και σε περίπτωση αυξημένων επιπέδων αυτά επιχειρούνται να κατέβουν στο φυσιολογικό με επισκληρίδιο αναισθησία ή με χρήση αντι-υπερτασικά φαρμάκων. Μετά τη γέννηση, ο κίνδυνος εκλαμπτικών σπασμών συνεχίζεται μέχρι και επτά ημέρες και συνεπώς η φαρμακευτική αγωγή πρέπει να συνεχιστεί κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Εάν η υπέρταση προκλήθηκε λόγω της εγκυμοσύνης η αρτηριακή πίεση θα επιστρέψει στο φυσιολογικό μέσα σε έξι εβδομάδες. Εάν παραμένει σε υψηλά επίπεδα απαιτούνται περαιτέρω εξετάσεις. Το μωρό εξετάζεται προσεκτικά κατά τη γέννηση για να ελέγχθεί για σημεία προωρότητας καθώς και για την παρουσία ευρημάτων που φανερώνουν δυσλειτουργίας του πλακούντα.