Η γέννηση του πλακούντα πάντα συνοδεύεται από απώλεια αίματος έως 500ml, αν και συνήθως είναι κάτω από το μισό από αυτό. Η υπερβολική αιμορραγία μπορεί να συμβεί αν ο πλακούντας είναι μεγάλος λόγω μεγάλου μωρού ή σε δίδυμα. Μερικές φορές οι συσπάσεις της μήτρας μειώνονται μετά από ένα μακρύ και εργώδη τοκετό ή ο πλακούντας δεν αποκολλάται τελείως από το τοίχωμα της μήτρας και η μήτρα αδυνατεί να συσπασθεί αποτελεσματικά και να συστάλει τα αιμοφόρα αγγεία της. Ο όγκος του παρακρατηθέντος ιστού του πλακούντα μπορεί να εκτιμηθεί από τη μαία μετά τη γέννηση με εξέταση του πλακούντα και να επιβεβαιωθεί με υπερηχογραφική εξέταση. Οι συσπάσεις της μήτρας μπορεί να ενδυναμωθούν χρησιμοποιώντας φαρμακευτικά σκευάσματα όπως ωκυτοκίνη, εργομετρίνη ή προσταγλανδίνες καθώς και με τον θηλασμό.
Η απώλεια αίματος από τον τράχηλο της μήτρας ή τον κόλπομπορεί να προκύψει από ένα ρήξη (σκήσιμο) σε αυτές τις περιοχές (πιο συχνά στον πρώτο τοκετό). Στο κόλπο μπορεί να σταματήσει αυτόματα, ή να χρειαστούν ράμματα όπως γίνεται συνήθως σε ρήξη του τραχήλου. Βαθιά ρήξη του κόλπου μετά από περινεοτομή μπορεί να αιμορραγεί μέχρι να τοποθετηθούν ράμματα.